Valla Ocak Ayı tam bir hüsrandı bizim evde yaşananlar inanılmazdı.2 numaranın ayaklanması ile 1 numara ile tüm yerde oyun zamanlarımız sabote edildi.E o uyuyunca yapsaydın derseniz aynı zamanda beyimin dişi çıktığı için uykusu da kalmadı ya da rekabet bilinciyle uyumadı.Elimize ne aldıysak o da istedi boya kalemlerimizi yalayıp pastel boyalarımızı ısırdı.Tabi 1 numara bunu oyun olarak felan algılamadı ve kardeş savaşları başladı.1 numara 2 numarayı gördüğü heryerde çok fena pataklamaya başladı.Oğlum dur yapma felan kar etmiyor.Arada kaldım zemin ayaklarımın altında kaydı gitti çünkü ev DADI programındaki evlere döndü .1 numaradan hiç beklenmeyecek hareketler görmeye başladık.BEBEK gibi davranmalar hakeretler yav anlatması bile kötü.Ne yaptım sakinleşemedim cinlendim öyle dur bir dakka olaya yukarıdan bak felan da olamadım.Yıllardır etrafımdaki anneler tarafından da bol bol kullanılan 'YETER ULEN BEN ANNEYİM BEN NE DERSEM O OLUR KARDEŞE VURULMAYACAK EVDE ŞİDDET KESİNLİKLE YOK YAT DENİLİNCE YATILACAK TELEVİZYON BELLİ SAATLERDE İZLENECEK ...'DİYE sıralayan bir anne oldum.Tabi ki 2 numara hiç anlamadı ona da HIII deyip PARMAK SALLADIM.Kurallarımızı koyduk çiğneyince de kızdım Ciddi kızdım hatta çirkinleştim.Sınır koyduğum zamanlarda yerde oyun zamanını artırmam gerektiğini biliyordum.Ama yapamıyordum.Bende kar kış demedim .Biz Kars'tayız ve -5,-7,-10 larda felan tuttum bunu işe getirdim.Yolda kartopu oynadık.Kırtasiye ,market çarşı pazar gezdik kardeşine kızmakta haklı olduğunu o zamanlarda benimle birlikte parmağını sallayarak HIIII demesini söyledim.Valla işe yaradı.Evde otoritemin çok olmadığını anladım.Ve otoriter olmak istemesemde bunun ev ahalisi tarafından benden istendiğini farkettim.Şimdilerde bir iki münferit pataklama oluyor .Anında kızıyorum .1 numara özür diliyor .Öpüşüp barışıyoruz.Küçük itişip kakışmaları direk gözümün önünde alelen olmadıysa görmezden duymazdan geliyorum.Anneanneleri gündüzleri birlikte vakit geçirmeye oyun oynamaya başladıklarını söylüyor.Şimdilik mutluyum.Annemler olmasaydı ne yapardım bilmiyorum.Annem ve Babam iyiki yanımdalar.Yoksa çok zor.
Bu ay aynı zamanda çok da güzel bir olay olmadı değil.1 numara emziği bıraktı.Nasıl oldu?Emzikleri çok kötü olmuştu bizde bıraksın diye yenisini almıyorduk beş altı tane emziği aynı anda kullanıyordu.Arada PEPEE de görüp baba ben emziği bıraktım felan diyordu ama sonra KUZULARIMMM diyerek yine dönüyordu.Birgün beraber yatarken emziklerinden bir tane istedim onu taklit ettim onun gibi burnuma değdirerek uyumaya çalışıyordum anne dedi ağnıza da al aldım ay dedim bunun tadı çok kötü nasıl emiyorsun sen onu ?dedim ona verdim .Ertesi gün evdeki ahalide emziklerin tadına bakıp çok kötü olduğunu felan söyledik.Ağzı yara olmuştu "tabii dedik emziklerden olmuştur".O emzikler adamın ağzını yara yapar psikolojik harp sonucu bıraktı.Hiç sormuyor ortada emzik var salonda odasında rafta ama almıyor.
Bu ay ikisi de büyüdü biraz rahatlar gibi oluyorsun en azından kahvaltı yapıp yemek yiyebiliyorum ama başka şeyler başlıyor.Bu süreçte bana yardımcı olan BECKY BAILEY'IN "sevmek kolay eğitmek zor" kitabına değinmeden bırakamayacağım.Kitap gerçekten işe yarıyor.O kitabı da bir yazımızda derinlemesine inceleyeceğim.
yerde oyun bizde de çok zor. Ufaklık anında tepemizde bitiyor. Biz büyükle masada oynuyoruz, ufaklığa yerde oyunlar hazırlamaya çalışıyorum. Ama her durumda zor.
YanıtlaSil